محمد بن اسماعيل بخاري در "الصحيح" با نقل سلسله ي سندي از عايشه مي گويد:

« فوجدت فاطمة [سلام الله عليها] علي ابي بکر في ذلک فهجرته فلم تُکلّمه حتي تُوُفّيت و عاشت بعد النبي ستّة اشهر ، فلمّا تُوُفّيت دفنها زوجُها عليٌّ [عليه السلام] ليلاً و لم يؤذن بها ابابکر و صلّي عليها

حضرت زهرا [سلام الله عليها] ابابکر را به خاطر آن [ماجراي فدک] با خشم و غضب ترک کرد و با او صحبت نکرد تا وفات کرد و بعد از حضرت رسول اکرم [صلي الله عليه و آله و سلم] شش ماه زندگي کرد و وقتي وفات نمود ، همسرش علي [عليه السلام] او را دفن کرد و به ابابکر اجازه نداد [که در تشييع و تدفين و نماز بر ايشان شرکت کند] و بر او نماز خواند. »

صحيح بخاري ، ج 5 ، ص 177 ، چاپ احياء التراث بيروت

صحيح بخاري ، حديث شماره ي 3913

اين وبلاگ من است به من سر بزنيد

خطاب ملموسي است به كسي كه مي دانيم زنده است ... در بازارهاي ما قدم مي زند... روي فرش هاي ما راه مي رود و شايد...دست نوشته هاي ما را مي خواند...

من بيشتر از بحث منيت جذب اين خطاب شدم

سلام...

وبلاگ زيبا و سبكي داريد...

التماس دعا

الهم عجل لوليك الفرج

سلام

مطلب جالبي بود،كاملا حق با شماست،ما همگي،چه خواسته و چه ناخواسته دچار منيت شديم، فراموش كرديم كه براي صحبت بي ريا با آقا نيازي به فضاي مجازي و اشتراك اينترنت نيست!

اما همين فضاي مجازي كه مارو از حقيقت غافل كرده، ميتونه وسيله اي براي شناخت بيشتر و تبليغ حضرت باشه نه درد و دلاي شخصي و خداي ناكرده...

ان شاالله خود حضرت مارو ازين منيت ها نجات بده...

التماس دعاي فراوان

بسم الله الرحمن الرحيم
صلي الله عليک يا ولي العصر ادرکني

اللهم عجل لنا ظهوره

مطلب جديد:آغازي از انتهاي فاطميه