همانطور که میدانید فرستادن پیامک در مناسبتهای گوناگون به عنوان فرهنگ در میان عامه ی مردم مرسوم گردیده، در خیلی از مواقع توجه به معانی پیامکها مورد غفلت گیرندگان و یا ارسال کنندگان پیامک واقع میگردد که این موجب گسترش پیامکهایی با مضامین بسیار سخیف و حتا توهین آمیز هم می گردد. البته همه اذعان دارند که ارسال کنندگان در این موارد هیچگونه عمدی نداشته و ناخواسته از روی جوگیری و عدم توجه زیاد و نکته سنجی به این امر مبادرت می ورزند.

در عید قربان گذشته پیامکی بدین صورت از سوی یک دوست عزیز دریافت شد:

ای صبـا از مـن بـه اسماعیـل قربانـی بگـو

زنده برگشتن زکوی یار شرط عشق نیست

هرچند میدانستم که مضمون و مفهوم شعر مناسب نیست اما بدلیل عدم برخورداری از ذوق هنر شاعری از جواب شعرگونه عاجز بودم، لذا پیامک مزیور را به یکی از آشنایان که از این ذوق بهره ها دارد (هرچند خود ایشان چنین پنداری نداشته و بارها ما را از مکتوبات خویش محروم ساخته) ارسال نمودم. ساعتی بعد این جواب نغز و زیبا از سوی ایشان دریافت گردید:

طاعتِ بی چونِ معشوق است شرط عاشقی

زنـده بــرگشتـن بــه امـر یـــار، عیـنِ ذبـح بـود