ماه شعبان هم با این حال و هوای روحانی و مهدویش اونچنان امیدی را در ما زنده میکنه که فکر میکنی سالهاست که میخوای به یک آرزوی بزرگ برسی و نرسیدی ولی تو این ماه حتما بهش میرسی!
خوب گوشاتو باز کنی صدای گرم و مهربانانه ی یک نفر رو میشنوی که گوش تموم عالم و آدم رو نوازش میده :
گَرَم یادآوری یانه
من از یادت نمی کاهم*
سرت رو از شرم پایین ننداز
که قرنها شرمندگی و پشیمونیه که ما را به اینجا کشونده
دلواپسیه لحظاتی که این همه قصور و کوتاهی داشتی، خیلی آزارت میده؟!
خوبه، این عذابِ وجدانِ وامونده، بعضی وقتا کارایی میکنه که بیا و ببین...
فقط یک شرط داره!
باید این فکر رو بریزی دور که آقا، منو که دیگه قبول نمیکنه
یا از دست ما که دیگه کاری ساخته نیست...
من که روی کمک تک تک شما حساب میکنم.
فقط قول بدید که تا آخر با هم باشیم.
چون خود اون بزرگوار هم فرمودند:
اگر شیعیان ما ـ که خدا وند آنان را به اطاعت از خود موفق بداردـ
بر آن عهدی که با آنان شده است یک دل باقی می ماندند،البته
سعادت دیدارما از آنان به تاخیر نمی افتاد وبه توفیق دیدار ما
بسیار زود نایل می گردیدند.**
...
ازت میخوام از این به بعد عوض شرمساری سرتو بالا بگیری و فقط به روبروت نگاه کنی
به هر کسی که میشناسی رو بنداز
التماسشون کن ...
ناله بزن...
به دست و پاشون بیفت...
ازشون بخواه که
تو تموم لحظات عمرشون
تنها یاد مولا باشن
و در همه ی لحظات معنوی زندگیشون با تموم وجود و از ته قلبشون
فقط و فقط برا سلامتی و ظهور مهربونترین پدر دنیا دعا کنن!
حالا سرتو بالا بگیر و روبرتو نگاه کن
نه به اون دور دستها که همین نزدیکیا بهش میرسیم.
* انا غیر مهملین لمراعاتکم و لا ناسین لذکرکم و لو لا ذلک لنزل بکم اللاواء واصطلمکم الاعداء (بحارالانوار. ج 53، ص 175، به نقل از احتجاج طبرسی)
**ولو اَنّ اشیاعنا وفَّقهم اللّه لطاعته، علی إجتماع من القلوب فی الوفاء بالعهد علیهم لما تأ‌خّر عنهم الیمن بلقائنا ولتعجّلت لهم السَّعاده بمُشاهدتنا؛ (بحارالانوار جلد جلد 53 صفحه177)
