با کمی تأخیر و عذرخواهی، سال نود بر شما مبارک

نوروز امسال با حال و هوای خاص خودش ما را در ابتدای گردش دوباره زمین در مدار قرار داد. اما روزهای ما به همین سادگی نو نمی شود. حال و هوای امسال ما با سرمای باقیمانده از زمستان آغاز شده و بهار با همه ی سر سبزی و تازگی ذاتی خودش نتوانسته روح خسته ی ما را تازه نماید.
این روزها صفحه ی داغان تلویزیون مان پر است از کشتارهای فجیع و دلخراش مردم لیبی و یمن و ـ از همه مهمتر برای ما ـ بحرین.
رسانه های ما می گویند بیداری اسلامی من می گویم فجایع آخرالزمانی و به توصیف سید اشعار زمانه ی ما سید حمیدرضا برقعه ای که اینچنین زیبا سروده:  

باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است

بحر آرام دگر باره خروشان شده است
ساحل خفته پر از لولو مرجان شده است

دشمن از وادی قرآن و نماز آمده است
لشکر ابرهه از سوی حجاز آمده است

با شماییم شمایی که فقط شیطانی است
(دین اسلام نه اسلام ابوسفیانی است)

با شماییم که خود را خبری می دانید
و زمین را همه ارث پدری می دانید

با شماییم که در آتش خود دود شدید
فخر کردید که هم کاسهء نمرود شدید

گرد باد آتش صحراست بترسید از آن
آه این طایفه گیراست بترسید از آن

هان! بترسید که دریا به خروش آمده است
خون این طایفه این بار به جوش آمده است

صبر این طایفه وقتی که به سر می آید
دیگر از خرد و کلان معجزه بر می آید

سنگ این قوم که سجیل شود می فهمید
آسمان غرق ابابیل شود می فهمید

پاسخت می دهد این طایفه با خون اینک
ذوالفقاری زنیام آمده بیرون اینک

هان!بخوانید که خاقانی از این خط گفته است
شعر ایوان مدائن به نصیحت گفته است

هان بترسید که این لشکر بسم الله است
هان بترسید که طوفان طبس در راه است

 یا محمد(ص)! تو بگو با غم و ماتم چه کنیم
روز خوش بی تو ندیدیم به عالم چه کنیم

پاسخ آینه ها بی تو دمادم سنگ است
یا محمد(ص)! دل این قوم برایت تنگ است

 بانگ هیهات حسینی است رسیده از راه
هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله