با آمدن ماه مبارک رمضان بازهم سردر گمی روزهای اول و آخر ماه، تا پایان ماه همه ما رو سر گرم می کنه.
غافل از اینکه ماه اصلی گم شده ی ما همونیه که نبودش نه فقط اول و آخر ماه رمضان ، بلکه اول و وسط و آخر تمامی ماههای سالمونو بی معنی و مفهوم کرده!

همون ماه بی نظیری که نه فقط روشناییه شبهای تاریک غیبته، بلکه هستی بخش روزهای بی فروغ ماست.
همون ماه درخشنده ای که تلألؤ خورشید هم از نور اوست.
حالا به نظر شما جا داره که به خاطر گم کردن این ماه دلربا هر شب این ماه، از فقدان و غیبتش نالان باشیم و به خدا شکوه بریم :

 اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْکُو إِلَیْکَ فَقْدَ نَبِیِّنَا صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ غَیْبَةَ وَلِیِّنَا وَ ...
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
فرازی از دعای افتتاح ماه مبارک رمضان

حتما شما هم وقتی به پابوس آفتاب هشتم مشرف می شوید دستان گره خورده به ضریح زیبای آقا، و ضجه ها و ناله های دردمندان را دیده اید و شنیده اید.

توسلات و نذوراتِ خیلِ عظیم دوستداران و متمسکین به آستانِ امام رئوف، همیشه نظر ما را به خودش جلب کرده.

به قول عزیزی : اگر ابا الحسن علی بن موسی الرضا علیه السلام غریب الغرباست؟ پس غربت ائمه بقیع و سامرا و کاظمین به چه نحوی است؟!

اعتقاد همه ی ما شیعیان (به ویژه ایرانیها) در توسل و تمسک به ائمه علیهم السلام، اینچنین ظهور و بروز دارد که اگر ضریحی ببینیم و یا بارگاه و مرقدی را درک کنیم، آنچنان احترام و اکرامی برای آن قائلیم که حتا در دورافتاده ترین نقاط ایران هم امام زاده ای بی نصیب از نذورات و توسلات ما نمی ماند. (که متولیان این مضاجع شریف هم هر روز به فکر توسعه و نوسازی و بهسازی اینگونه اماکن مقدس می افتند.)

لابد تا به اینجا شک کرید که من قایل به اینچنین توسلات هستم یا نیستم؟ ولی اینگونه که در خطورات ذهنی شما می گذرد نیست؛ بلکه من معتقد و عامل به این زیارات و توسلاتم.

اما دل نوشته ی امروز من خطاب به آن عزیزی است که در حیرت غربت امام هشتم (علیه آلاف التهیه و الثنا) است.

در باور من این نهفته است که غربت امام عصر ارواحنا فداه، از تمامی ائمه علیهم السلام و حتا از امام زادگان شریف آرمیده در تمامی نقاط کشور عزیزمان هم بالاتر و دلسوزتر است. نه بارگاهی نه گنبدی و نه ضریحی که به این شکل به ایشان متوسل شویم. توجه چشمان و دلهای بی معرفتمان در مواجهه ی با ضریح و گنبد، به غلیان می افتد که نالان و گریان متوسل به او شویم و از او بخواهیم تا در رفع مشکلاتمان ما را دستگیری و یاری نماید.

غافلیم و صد افسوس که در غفلتمان پایدار، که حتا توسلات به ائمه پیشین علیهم السلام نیز با امضای نورانی صاحب زمانمان به منصحه استجابت راه می یابد.

تنها امام معصوم و حی و حاضری که بارگاه و ضریحِ توسلش، در قلوبِ ما یافت می شود؛ در برقهای چشم نوازِ طلای ناب ضریح و گنبد بارگاه دیگر امامان گم گشته.

قلبهامان، بقیع خاموش امام عصرمان گردیده که در ظلمت غفلت، حتا قطعه سنگی از محبت هم در آن به سختی خواهی یافت.

 عزیزی از دوستان، پیامکی به مناسبت میلاد مولا برام فرستاد :

« یک عمر تو زخمهای ما رابستی

                                          هر روز کشیدی به سر ما دستی

شعبان که به نیمه می رسد آقاجان!

                                       ما تازه به یادمان می آید هستی؟! »

در خلوت دل به خودم گفتم : واقعا عجب آدمهای بی معرفتی هستیم که یک سال بی فکر و دغدغه ی مولامون طی میکنیم، اونوقت هفته های منتهی به نیمه شعبان، تازه به یادمون می افته که برای دلخوشی خودمون هم که شده یه چراغونی، یه آذین بندی، برپاکنیم.

به حکم ادب باید پیامک ایشان را جواب تبریک میدادم ولی از روی همون حس امید و انتظار اینطوری کلید ارسال را زدم:

یابن الحسن!

شهر را محض تسلای دل آذین بسته ایم

                                               روز برگشت تو، آغاز چراغانی ماست.

توفیق اجباری است که صبحگاهان هر پنجشنبه با دوستان همکار دعای عهد را زمزمه می کنیم. فقط هم ، زمزمه می کنیم. نمی دانم چقدر و به چه میزان معنای دعا در عمق جانمان فرو می نشیند. همه ی عبارات دعا زیبا و دلنشین جلوه می نماید، اما بعضی از اوقات وقتی خوب به برخی از عبارات دعا توجه میکنم برایم معنا و مفهومی جدید می یابد.

این بار نیز این عبارت از دعا مرا مجذوب خود نمود:

اَللّهُمَّ اجْعَلْنی مِنْ اَنْصارِهِ وَاَعْوانِهِ وَالذّابّینَ عَنْهُ وَالْمُسارِعینَ اِلَیْهِ فی‏ قَضآءِ حَوآئِجِهِ

خدایا مرا از یاوران و یاری گران و پشتیبان او قرار ده و در بر آوردن حوائج آن مولا شتابان نما

می دانم در پس هر دعایی تفکر و عزمی راسخ نهفته است. یاری گری امام زمانمانمان تنها به زمان ظهور منتهی نمی گردد که مولایمان در غربت غیبت نیازمند یاری بیشتری است.

اگر بر این اعتقاد و باور استوار باشیم؛ لحظه ای و کمتر از لحظه ای دست از یاری و پشتیبانی امام عصرمان نخواهیم کشید. شتاب زدگی در برآوردن حوائج امامِ رئوفِ زمانه ی ما، همان مداومت بر دعای بسیار برای تعجیل در ظهور است که خود آن بزرگوار فرمودند:

فَاَکثِرُو الدُّعا بِتُعجیِلِ الفَرَج فَاِنَّ ذلِکَ فَرَجَکُم

هرچه فکر می کنم که از کی محبتتان در گوشه گوشه ی جانمان رخنه کرد و در روحمان آمیخته گشت به یاد نمی آورم تنها زمانی را به یاد دارم که زمزمه های لالایی مادرم با این نوا در گوشم ماندگار شد و در جانم جای گرفت :

لالا لالای گل پونه

 آقا خیلی مهربونه

                                                 اگه نیستش میون ما

                                                   زما غافل نمی مونه

نجواها و نواهای حزن انگیز و اندوهناک مادرم به من فهماند که غم دوری و فراق شما آقای مهربان، آنچنان دردآور است که تنها یاد شما تسکین دهنده ی آلام دورانِ پر محنتِ هجران شماست...

و در همان طفولیت در پَستوی قلبمان نشست که فراموشی و بی معرفتی ما، موجب غفلت شما از ما نیست.

گرمای مهر و محبت و دست نوازش پدرانه ی شما آنچنان مرا در برگرفت که سالیانی است اینچنین زمزمه بر لب دارم که:

هرگز نگویمت که بیا دست من بگیر

                                              عمری گرفته ای مبادا رها کنی

آسمان ها و زمین خیلی وقایع را دیده اند و در خاطرات خود ثبت کرده اند

حتا من و تو جزء ثبت شدگان تاریخ آسمانها و زمینیم.

تعجب نکن! اینرا جدی میگویم. واقعا دیروز و امروز و فردای ما ثبت شده است .

امروزه ی ما که از ظلم و بیداد و فساد آن فریاد می کینیم و تعجیل در ظهور منجی منتظر قرون را درخواست داریم...

امروزه ی ما که به هر زبان بی زبانی بن بستهای بشریت را به دعوت از منجی برای ظهور نالانیم...

امروزه ی ما که از شدت فتن دستهامان بر سر، استغاثه به موعود معهود برده ایم و آمادگی خود را برای پذیرش او ندبه می کنیم ...ادامه مطلب...

ماه شعبان هم با این حال و هوای روحانی و مهدویش اونچنان امیدی را در ما زنده میکنه که فکر میکنی سالهاست که میخوای به یک آرزوی بزرگ برسی و نرسیدی ولی تو این ماه حتما بهش میرسی!
خوب گوشاتو باز کنی صدای گرم و مهربانانه ی یک نفر رو میشنوی که گوش تموم عالم و آدم رو نوازش میده :
گَرَم یادآوری یانه
                   من از یادت نمی کاهم*

سرت رو از شرم پایین ننداز
                                که قرنها شرمندگی و پشیمونیه که ما را به اینجا کشونده
ادامه مطلب...

 بخوان به نام رهایی! بخوان به نام بلوغ! بخوان به نام صاعقه در التهاب شب. بخوان به نام ساقه امید در پهندشت یأس! بخوان به نام خالق خورشید و عشق را به اسم اعظم معشوق، از پس یلدای بی تنفس دیجور، نور باران کن.

بخوان نبی گرامی! بخوان رسول عشق و امید! بخوان به نام نامی توحید!

تدبیرگری انسان در عصر نوین و پیچیده ی امروزی بدینجا رسیده که برای جبران تمامی خسارتهای مالی و جانی خویش که ناشی از اشتباهات نافرجام خود و طبیعت از بدو تولد تا سرانجام ناگریز مرگ بوده، نیز اندیشه ای در سر پرورانده و به منصحه ظهور و بروز قرار داده است.

واژه آشنای بیمه برای انسان امروزی یعنی همه چیز یا به قول بیمه گران قهار، آسودگی و راحتی خیال شما با بیمه ما

دیروز در همایشی با عنوان ((بیمه تضمین کیفیت ساختمان)) شرکت کرده بودم.
پیش بینی ها و تدابیر این بیمه اگر به درستی اجرا شود میتواند یاری گر خوب مجریان و بهره برداران ساختمانهای مسکونی و ... باشد.

اما فکری که از بعد همایش مرا با خودش درگیر کرد، این بود که ای کاش یک بیمه تضمین عدم گناه و مقابله با ابلیس هم می بود تا ما را در برابر همه ی وساوس شیطانی و بلاهای ویرانگر معنویات محفوظ و مصون بدارد.

شاید تنها جوابی که درخور  این دغدغه ی معنوی به ذهن بی مایه خطور کرد این بود:

یاد و ذکر حضرت ولی عصر ارواحنا فداه بیمه گر شما در برابر تمامی وساوس شیطانی است...
به شرط آنکه این یاد و ذکر، مقارن با خدمتگزاری به آستان مولا و با داوم و مخلصانه باشد.

حال نظر شما چیست؟؟!

...خانه خدا شکافت
                   تا نوگلی در او بشکفد
که رایحه ی دل انگیز حضورش، زمین را از عطر بهشت آسمانها پر سازد.
دیدگان آسمانها و زمین همچنان در حیرت اتفاق شگرفی است که خدا برترین هدیه ی آسمانی خویش را به زمینیان عطا نمود.

و نامش را مشتق از نام خود نهاد تا زمینیان بدانند او خدا نیست اما رفتار و کردار و گفتارش خداییست.

ادامه مطلب...